OS : Smoke #ชาผสมกาแฟ

Coffee Tea Weekly 01 : Cigarette (บุหรี่)

/ สวัสดีค่ะ 55 พอดีสอบตัวหนักๆเสร็จแล้วและเหลือตัวง่ายวันจันทร์อีกวันเดียว เลยจัดการแต่งอีกซักครั้งดูค่ะ 555 ครั้งนี้เป็นฟิคสั้นๆ ไม่มีอะไรเท่าไหร่ ยังไงก็ฝากไว้ด้วยนะคะ ถ้ามีอะไรแนะนำหรืออะไรสามารถบอกได้นะคะ

ร่างบางกำลังนั่งมองชายร่างใหญ่เตี้ย ที่กำลังนั่งดูดสารเสพติดออกมาอย่างสบายใจ ขณะที่ผมและเขากำลังนั่งรอคิวแสดงละครละครหนึ่งด้วยกัน

” ทำไมพี่ถึงสูบบุหรี่หรอครับ พี่เอ๊ะ ? ”

คำพูดแรกที่ผมนั่งมองเขาสูบบุหรี่ทำลายความเงียบระหว่างผมและเขาลง

คนที่ถูกถามคำถามก็เงยหน้ามองร่างบางตาปริบๆ คาบบุหรี่ที่คาปากไว้แล้วเริ่มปริปากพูด

” ทำไมถึงสูบหรอ … ก็มันทำให้สบายใจดี แก้เครียดได้หน่ะดิ ”

ร่างบางหนวดเคราแพะมองตรงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของชายผู้ได้ชื่อว่าราชาเพลงร็อคที่กำลังคาบบุหรี่ไว้เฉยๆคาปากปล่อยให้ควันสีขาวลอยขึ้นกระจายฟุ้งไปมาในห้องพักนักแสดง

” ผมเครียด .. ”

“ห่ะ? ”

ร่างบางเอ่ยเสียงเบาไปยังผู้ที่ได้ชื่อว่าพี่ชายเขา หน้ามองตรงไปยังคิ้วที่ถูกเลิกขึ้นจากคำพูดเขาก่อนหน้านี้

” ผมเครียดอ่ะพี่เอ๊ะ  แต่ก็ไม่อยากสูบมันตรงๆ มันสำลัก แต่ก็อยากได้ตัวช่วย .. ”

ร่างบางก้มหน้างุดลงมองตักของตัวเองหลังจากพูดจบ  ส่วนชายอีกคนที่ได้ชื่อว่าคู่สนทนาก็มองอาการเหล่านั้นของคนตัวเล็ก ก่อนตัดสินใจจะแกล้งอีกคน

” เงยหน้ามานี่ ”

ร่างบางที่ได้ยินเสียงของคนตัวสูงกำลังก้าวฝีเท้าเข้ามาใกล้เข้าเรื่อยๆจึงเงยหน้าขึ้นมองตามคำสั่งของคนพี่

” อะไรอ่ะพี่ อ อื้ออ .. ”

คนพี่หลังจากออกคำสั่งกับน้องแล้วก็จัดการดูดบุหรี่เข้าไปเต็มปาก แล้วจึงเดินเข้าไปหาน้อง พอน้องเงยหน้าขึ้น ก็จัดการคว้าคอเสื้อของน้อง แล้วจัดการประกบริมฝีปากเรียวสวยนั้นกับริมฝีปากตนทันที โดยไม่สนว่าร่างบางนั้นยอมหรือไม่

ร่างสูงค่อยๆเปิดปากปล่อยควันที่ดูดไว้ส่งเข้าไปในปากคนน้องก่อนจะถอนริมฝีปากนั้นออกมา มองดูร่างบางที่หน้าแดงกับการกระทำของเขาเมื่อกี้

” เป็นไง ”

คำถามที่ถูกถามขึ้นจากคนพี่ทำเอาร่างบางที่เพิ่งได้สติหลังจากสูดควันบุหรี่ที่คนพี่ส่งมาให้ เขาแทบจะหันไปมองค้อนพี่ชายเขาอย่างทันที

แต่คนพี่กลับไม่รู้สึกที่จะสำนึกผิด กลับหัวเราะลั่นห้องนักแสดงเสียงดังอย่างไม่เกรงกลัวใคร

‘ เป็นไงอะไรล่ะ ! อีพี่เอ๊ะ ‘

” ถ้าอยากสูบอีกแล้วไม่อยากดูดเองบอกพี่ละ ทอม ”

คำพูดถูกที่ไม่ได้หวังคำตอบถูกทิ้งไว้ให้กับร่างบาง ก่อนที่คนพี่จะถูกสต๊าฟตามกลับไปแสดงละคร

บุหรี่ที่สูบไปได้แค่เพียงครึ่งเดียวถูกวางไว้ที่โต๊ะไม้ในห้องนักแสดง ตอนนี้จึงเป็นเพียงบุหรี่ที่ส่งควันอ่อนสีขาวออกมาทั่วทั้งห้องเพียงแค่นั้น

รอยสัมผัสเบาๆที่รุ่นพี่ทิ้งไว้ที่ร่างบาง เป็น สัมผัสอบอุ่น นุ่มนวล และชวนให้ลองอีกรอบ ทำเอาร่างบางที่นิ่งอยู่อย่างงั้นเผยสีหน้าเขินอายและแก้มที่แดงออกมาประจักษ์ต่อคนอื่นที่เข้ามาพบเจอ ทำให้เขาต้องเลี่ยงตอบคำถามของสต๊าฟต่างๆที่แวะเวียนเข้ามาถามเพราะกลัวเขาไม่สบายหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล โดยตอบคำถามต่างๆเหล่านั้น ว่าเขาสบายดี ไม่ได้ไม่สบายอะไร

หลังจากเลี่ยงได้เสร็จ เขาก็เดินเข้ามาดูตรงสถานที่ถ่ายที่ต่อไปจะเป็นคิวของเขา หลังจาดคนพี่ถ่ายเสร็จ

พอเดินมาถึงสถานที่ถ่ายทำ เขาก็พบร่างสูงกำลังยืนอยู่ข้างๆสถานที่ถ่าย ยิ้มตรงมาให้ผม

ผมที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นก็ทำเอาหัวใจผมเต้นรัว รีบก้มหน้าก้มตาหนีรอยยิ้มที่ทำให้ใจผมเต้นรัวเข้าไปยังสถานที่ถ่ายทำโดยมีเสียงหัวเราะเบาๆของเขาตามหลังมา

เขาบอกกันว่า ในบุหรี่จะมีสารนิโคตินที่ทำให้คนสูบบุหรี่ติด หรือคนที่สูบเพียงนิดเดียวก็สามารถติดบุหรี่ได้ และเป็นการยากที่จะเลิกมัน

‘ ดูท่าทางเขาเองก็จะเสพติดมันจนเลิกไม่ได้ซะแล้ว ทั้งบุหรี่ทั้งคนป้อนหน่ะนะ – ‘